Od stosunkowo skromnych początków produkcyjnych i prostych kompozycji, do ich najnowszych wariacji, albumów uznawanych za klasyki, muzyki wielokrotnie używanej w filmach (m.in. kultowym „Human Traffic”) i telewizji. Na przestrzeni 30 lat, bracia Phil i Paul Hartnoll, czyli Orbital, stworzyli jeden z najbardziej innowacyjnych i uniwersalnych projektów w światowej muzyce.

Poza twórczością studyjną, publiczność pokochała ich za sprawą niezwykłych koncertów na całym świecie, które zawsze dają niesamowite wrażenie pod kątem wizualizacji miksowanych na żywo, brzmienia i obrazu. Taki, pełen energii live show będzie można usłyszeć w ostatni weekend lipca w Płocku podczas Audioriver.

Być może jednak, jednym z ich największych osiągnięć jest długowieczność, która opiera się na charakterystycznym brzmieniu, niezmieniającym się ze względu na otaczające ich machinacje przemysłowe lub muzyczne mody i trendy, które tak samo łatwo przychodzą, jak i odchodzą.

Paula Temple

Od ponad 15 lat Paula Temple podąża własną unikalną ścieżką muzyczną. Specjalizuje się w głośnym, fantasmagorycznym brzmieniu techno, gdzie każda chwila ciszy wydaje się ogłuszająca. Tak odświeżająca muzyka wysokonapięciowa sprawiła, że Paula znalazła się w czołówce dzisiejszej sceny techno.

R&S Records wydała EP-kę „Colonized” w 2013 roku, EP-kę „Deathvox” w 2014 roku i jej remiksy dla The Prodigy w 2015 roku. Utwór ‚Deathvox’ jest uważany za jeden z najbardziej oryginalnych wkładów do współczesnego techno. Jej najbardziej znany utwór „Gegen” pozostaje hymnem na festiwalach na całym świecie i został zainspirowany przez społeczność queer w Berlinie. „Kontakt” z jej EP-ki „The Speck of The Future” ukazał się w wytwórni Jeffa Millsa, a „Oscillate” ukazało się w 50weapons, czyli labelu Modeselektor

Paula Temple zremiksowała awangardowo-elektroniczne zespoły, takie jak The Knife, Peaches, Perera Elsewhere i Planningtorock. W 2015 roku rozpoczęła unikalną serię współpracy o nazwie Decon/Recon w wytwórni Noise Manifesto, współpracując z kilkoma artystami – wśród nich bylii m.in.  rRoxymore, Aisha Devi, SØS Gunver Ryberg i Oni Ayhun. W latach 2016-2017 współprodukowała z Karin Dreijer na nowym albumie Fever Ray „Plunge”, który w 2018 roku zdobył szwedzką nagrodę Grammy dla producenta roku.

Paula występowała na takich wydarzeniach, jak Movement Detroit, Pitch Australia, Mutek Mexico, Katharsis Amsterdam, a także regularnie grywa w klubach w Berlinie – mowa tu o Tresor, About Blank, Gegen, Berghain i nieistniejącym już Stattbad.

SNTS

Zamaskowany producent muzyki techno, który zadebiutowal pod koniec 2012 r. i skupił się na winylu. Jest autorem dwóch trylogii płytowych, Chapters and Scenes, wydanych przez jego własną wytwórnię o nazwie SNTS, a ponadto jego materiał znalazł się w katalogach Horizontal Ground i Edit Select Records.

Solomun to ikona elektroniki, szef wytwórni DIYNAMIC i jeden z najbardziej charakterystycznych DJ-ów na świecie, którego występy cieszą się ogromnym zainteresowaniem na każdym kontynencie.

Historia jego sukcesu na Ibizie rozpoczęła się w 2013 roku, kiedy to zainaugurował swój cykl „Solomun+1” w Pacha, który natychmiast stał się mocno obleganym wydarzeniem. W 2015 roku rozpoczęła się jego druga rezydentura: „Solomun+live”, czyli impreza plenerowa w ciągu dnia, w której jego specjalnymi gośćmi byli wyłącznie live performerzy. Solomun uwielbia pracować w studio, a jego pasja do DJ-ingu i występów jest oczywista dla każdego, kto widział jak grał gdziekolwiek na świecie.

Jego sesja dla Boiler Room z początku 2015 roku jest najszybciej rozwijającym się filmem tego cyklu i zawiera ponad 40 milionów odsłon – ta liczba wciąż rośnie. Nie boi się zabierać publiczności w podróż. O swoim stylu, w którym łączą się wigor, głębia i emocje powiedział kiedyś: „Ludzie mają emocje. Więc dlaczego nie na parkiecie?” Prowadzenie dwóch udanych wytwórni, (Diynamic, 2DIY4), rezydenturze na Ibizie (Solomun+1 w Pacha, Solomun+LIVE w Ushuaia) czy audycji Diynamic Radio, która jest nadawana w około 30 krajach – wszystko to jest związane z pasją muzyczną Solomuna. Robi to w ten sam sposób, w jaki zarządza różnorodnością wpływów na swoją muzykę: z delikatnym dotykiem, odrobiną ruchu i prawdziwym szczerym zaangażowaniem w „Doing It Yourself”.