Gorgon City to jeden z topowych projektów brytyjskiej elektroniki, który w ciągu ostatnich lat odniósł gigantyczny sukces dzięki wyjątkowej mieszance basowej muzyki house i charakterystycznych wokali. Dzięki temu, Kye Gibbon i Matt Robson-Scott zgromadzili ponad 675 milionów odtworzeń w serwisach streamingowych oraz ogromną liczbę oddanych fanów na całym świecie.

Po ukazaniu się debiutanckich singli w wytwórni Black Butter Records w 2012 r., w ciągu dwóch lat ich kariera nabrała rozpędu za sprawą wydania albumu pt. „Sirens”. Znalazł się na nim m.in. wielki hit „Ready For Your Love”, umieszczony na 4 miejscu UK Chart. Krążek był przełomowym momentem w karierze duetu i przyniósł kolejne pięć singli – m.in. „Here For You”, „Unmissable” i „Go All Night”, które osiągnęły najwyższe pozycje w rankingu UK Singles Chart.

Kolejny ważnym wydarzeniem w karierze Brytyjczyków było nawiązanie współpracy z Dukem Dumontem przy utworze pt. „Real Life”, określanego jako jeden z hitów lata 2017 w wielu krajach – od Wielkiej Brytanii, po Ibizę. Duży sukces osiągnęła także druga płyta duetu, czyli „Escape”, która zawiera m.in. takie utwory, jak „One Last Song”, „Go Deep” i „Hear That”. Podczas trasy promującej tego krążka, Kye i Matt wystąpili na takich festiwalach, jak Sziget, CRSSD i Audioriver 2018.

Poza pełnowymiarowymi albumami, twórcy Gorgon City mieli okazję zaprezentować swoje nieco bardziej undergroundowe oblicze poprzez wydawnictwa klubowe m.in. w zarządzanej przez Damiana Lazarusa wytwórni Crosstown Rebels, udowadniając swoją wszechstronność po obu stronach sceny. W tym roku, usłyszymy ich w Płocku w DJ-skiej odsłonie i z pewnością będzie to jeden z najbardziej elektryzujących występów Audioriver 2020.

Tajemniczy francuski producent I Hate Models po raz pierwszy oficjalnie zadebiutował na scenie wydając w 2015 roku swoje wydawnictwo pt. Persephone, już wtedy mocno zaznaczając swój bezkompromisowy styl. Od początku wyróżniało go łamanie gatunkowych barier i połączenie takich brzmień jak acid, EBM, Trance czy rave.

Dorastając na południu Francji, jego zapoznanie ze światem muzyki obejmowało hip-hop, metal i punk, po czym całkowicie zmienił perspektywę. Zwracając się w stronę muzyki tanecznej, a w szczególności techno, I Hate Models zaczął produkować swoje własne surowe i industrialne brzmienia, wydając swój pierwszy singiel w 2015 roku dla holenderskiej wytwórni Obscuur Records. W następnym roku jednak jeszcze mocniej zaznaczył swoją obecność na scenie, wydając Warehouse Memories za pośrednictwem włoskiej wytwórni ARTS. Mieszanka mrocznego techno, mocnej stopy, bujnych padów, a nawet wokalu, okazała się być wyraźną różnicą w stosunku do tego prostego techno, które zalewało scenę.

Kolejne dwie EP-ki również przełamały bariery gatunku. W 2017 roku powrócił z mnóstwem wydawnictw takich jak Monnom Black, Voitax i Khemia; remixując ABSL i Depeche Mode i stał się jednocześnie DJem, regularnie grającym sety w całej Europie. W następnym roku ukazały się dwie kolejne EP-ki – Midnight Cults na płycie Khemia i jego debiut na londyńskim Perc Traxie, Spreading Plague – a także prawie dziesięciominutowy materiał z Umweltem w jego wytwórni Rave or Die. W 2019 roku wydał swój pierwszy długogrający album „L’Âge Des Métamorphoses” jeszcze w Perc Trax. W tym samym roku nakładem ARTS ukazał się „Intergalactic Emotional Breakdown”. Wydawnictwo powracające do wczesnego brzmienia produkcji IHM, mniej industrialne, ale wciąż głębokie i melancholijne.

Jako DJ, IHM gra teraz na całym świecie i jest znany z dostarczania wysokoenergetycznych setów z szybkimi BPM-ami i eklektyczną selekcją.

Joris Voorn to najbardziej znany i natychmiast rozpoznawalny artysta z Holandii, jeśli mowa o scenie house i techno.

Holender jest ucieleśnieniem nowoczesnego i zaawansowanego technologicznie DJ’a. Choć jest mocno osadzony w undergroundowym świecie elektroniki, żywo interesuje się sztuką współczesną, fotografią i długoletnim zamiłowaniem do architektury (wystarczy sprawdzić jego Instagram lub okładki płyt). Urodzony w holenderskim mieście Tilburg, syn kompozytora i nauczyciela muzyki, Joris zyskał międzynarodowe uznanie dzięki swojemu przełomowemu „Muted Trax”, po którym w następnym roku ukazała się jego powszechnie uznana „Lost Memories EP”. Jego następca „Lost Memories Part 2” w 2004 roku zawierał „Incident”, który stał się natychmiastowym i trwałym elementem w setach takich artystów, takich jak Carl Cox, Derrick May czy Laurent Garnier.

Od tego czasu wydał cztery bardzo dobrze przyjęte przez krytykę albumy, które wspierał EP-kami oraz kompilacjami dla belgijskiego techno bastionu Fuse, australijskiej serii Balance i dla londyńskiego superklubu.

W 2005 roku założył ‚Green’– pierwszą z dwóch wytwórni, którą prowadzi z wieloletnim współpracownikiem Edwinem Oosterwalem. Zapewniło to platformę dla dwóch albumów Jorisa oraz takich hitów, jak „Ringo” z 2013 roku i „Looks Fake Obviously” z 2016 roku. Drugi label o nazwie „Rejected” to wytwórnia bardziej house’owa, gdzie poza materiałem Holendra, można znależć utwory takich wykonawców jak Deetron, Anton Pieete, Ian Pooley i Steve Rachmad.

Przez lata Ibiza zawsze odgrywała aktywną rolę w letnim terminarzu Jorisa. Od wczesnych koncertów w We Love w Space, poprzez La Familia w Ushuaia z Nicem Fancuilim, ANTS w Ushuaia obok takich postaci jak Maya Janes Coles i Kolsch oraz El Row w Space u boku Eats Everything, Paco Osuna i Groove Armada.

Poza Ibizą, Joris regularnie grywa we wszystkich kluczowych klubach i festiwalach podróżując co tydzień po całej Europie, Japonii, Hong Kongu, Chinach, Singapurze, Australii, Rosji, Brazylii, Kolumbii, Izraelu, Detroit, Chicago i Nowym Jorku. Wielokrotnie występował w tak ikonicznych miejscach, jak fabric (Londyn), Output (Nowy Jork), Womb (Tokio), Fuse (Bruksela), Faust (Paryż), Warehouse Project (Mancheser), elrow (Barcelona) fabrik (Madryt) czy BPM w Meksyku.