Gorgon City to jeden z topowych projektów brytyjskiej elektroniki, który w ciągu ostatnich lat odniósł gigantyczny sukces dzięki wyjątkowej mieszance basowej muzyki house i charakterystycznych wokali. Dzięki temu, Kye Gibbon i Matt Robson-Scott zgromadzili prawie 700 milionów odtworzeń w serwisach streamingowych oraz ogromną liczbę oddanych fanów na całym świecie.

Po ukazaniu się debiutanckich singli w wytwórni Black Butter Records w 2012 r., w ciągu dwóch lat ich kariera nabrała rozpędu za sprawą wydania albumu pt. „Sirens”. Znalazł się na nim m.in. wielki hit „Ready For Your Love”, umieszczony na 4 miejscu UK Chart. Krążek był przełomowym momentem w karierze duetu i przyniósł kolejne pięć singli – m.in. „Here For You”, „Unmissable” i „Go All Night”, które osiągnęły najwyższe pozycje w rankingu UK Singles Chart.

Kolejny ważnym wydarzeniem w karierze Brytyjczyków było nawiązanie współpracy z Dukem Dumontem przy utworze pt. „Real Life”, określanego jako jeden z hitów lata 2017 w wielu krajach – od Wielkiej Brytanii, po Ibizę. Duży sukces osiągnęła także druga płyta duetu, czyli „Escape”, która zawiera m.in. takie utwory, jak „One Last Song”, „Go Deep” i „Hear That”.

W 2021 roku, Kye i Matt wydali swój trzeci krążek – „Olympia”, który zawiera materiał spójny z ich charakterystyczną, mocno taneczną twórczością. Na albumie nie brakuje energetycznych brzmień połączonych ze świetnymi wokalami i ujmującymi melodiami. Na liście utworów tego wydawnictwa są m.in. takie hity, jak „Nobody” czy „You’ve Done Enough”.

Poza pełnowymiarowymi albumami, twórcy Gorgon City mieli okazję zaprezentować swoje nieco bardziej undergroundowe oblicze poprzez wydawnictwa klubowe m.in. w zarządzanej przez Damiana Lazarusa wytwórni Crosstown Rebels, udowadniając swoją wszechstronność po obu stronach sceny. W przyszłym roku, usłyszymy ich w Płocku w DJ-skiej odsłonie i z pewnością będzie to jeden z najbardziej elektryzujących występów Audioriver 2022.

Horse Meat Disco to synonim niedzielnych londyńskich imprez, które w rezultacie mocno ożywiły ten radosny gatunek muzyki tanecznej na światowej scenie. Czteroosobowy kolektyw DJ-ów w składzie Luke Howard, Severino Panzetta, James Hillard i Jim Stanton rozpoczął swoje dyskotekowe szaleństwa już w 2004 roku.

W ciągu 16 lat działalności w nocnych klubach, HMD stali się globalną marką. Poza imprezami w Londynie, klubowo rezydowali w Berlinie, Nowym Jorku i Lizbonie. Współtworzyli również pierwsze wydarzenia dla społeczności LGBTQ+ już kilkanaście lat temu. Fenomen Horse Meat Disco opiera się przede wszystkim na pozytywnych wibracjach i spójnej wizji, co zawsze widać i słychać podczas ich wspólnych występów.

Kolejnym krokiem kariery Horse Meat Disco jest wydanie debiutanckiego albumu. Na „Love and Dancing” Jim, James, Luke i Seve pokazali swoje kreatywne podejście do elektroniki i muzyki disco. Love and Dancing to kulminacja aż siedmiu lat pracy – powstała z demówek, nad którymi czwórka pracowała po prostu z miłości do tworzenia muzyki. Ich autorski materiał jest żywym dowodem na to, że disco łączy zarówno teraźniejszość, jak i przyszłość.

Fancuski producent I Hate Models po raz pierwszy oficjalnie zadebiutował na scenie wydając w 2015 roku swoje wydawnictwo pt. Persephone, już wtedy mocno zaznaczając swój bezkompromisowy styl. Od początku wyróżniało go łamanie gatunkowych barier i połączenie takich brzmień jak acid, EBM, Trance czy rave.

Dorastając na południu Francji, jego zapoznanie ze światem muzyki obejmowało hip-hop, metal i punk, po czym całkowicie zmienił perspektywę. Zwracając się w stronę muzyki tanecznej, a w szczególności techno, I Hate Models zaczął produkować surowe i industrialne brzmienia, wydając swój pierwszy singiel w 2015 roku dla holenderskiej wytwórni Obscuur Records. W następnym roku jednak jeszcze mocniej zaznaczył swoją obecność na scenie, wydając Warehouse Memories w katalogu włoskiej wytwórni ARTS. Mieszanka mrocznego techno, mocnej stopy, bujnych padów, a nawet wokalu, okazała się być wyraźną różnicą w stosunku do techno, które wcześniej zalewało scenę. Kolejne dwie EP-ki również przełamały bariery gatunku. W 2017 roku powrócił z mnóstwem wydawnictw takich jak Monnom Black, Voitax i Khemia, a także z remiksami dla ABSL i Depeche Mode.  Co ważne, I Hate Models stał się DJ-em regularnie grającym sety w całej Europie. W następnym roku ukazały się dwie kolejne EP-ki – Midnight Cults na płycie Khemia, debiut na londyńskim Perc Traxie, a także prawie dziesięciominutowy materiał z Umweltem w jego wytwórni Rave or Die. W 2019 roku wydał swój pierwszy długogrający album „L’Âge Des Métamorphoses” jeszcze w Perc Trax. W tym samym roku nakładem ARTS ukazał się „Intergalactic Emotional Breakdown” – wydawnictwo powracające do wczesnego brzmienia produkcji IHM, mniej industrialne, ale wciąż głębokie i melancholijne.

Jako DJ, I Hate Models gra teraz na całym świecie i jest znany z dostarczania wysokoenergetycznych setów z szybkimi BPM-ami i eklektyczną selekcją.